Soms is het zo duidelijk. Heeft iemand een verhaal waarvan we allemaal weten dat het een trauma is. Dat iemand iets is aangedaan wat door onze maatschappij niet wordt geaccepteerd. Dat er iets is gebeurd dat niet had mogen gebeuren. Vaak zijn dat duidelijk aanwijsbare momenten waarvan we allemaal onmiddellijk begrijpen wat dat met iemand doet en hoe dat iemand voor het leven kan tekenen. Gebeurtenissen die we als maatschappij als ‘strafbaar’ zouden kunnen bestempelen, hoeveel iemand als dader zelf ook heeft meegemaakt. Heftige gebeurtenissen waardoor mensen muren om zich optrekken om zichzelf te beschermen tegen de mogelijkheid dat dat nog een keer kan gebeuren.

Maar nog veel vaker is dat niet zo. Zoveel van de mensen die ik spreek dragen trauma’s mee juist van dingen die er niet waren en die ontbraken.  Overgenomen van de mensen om je heen die je dierbaar zijn en je die vertrouwd. Die dichtbij je staan en die altijd het beste voor je willen. Niet duidelijk aanwijsbaar als moment in iemands leven. En toch diepe sporen nalatend die je voor de rest van je leven tekenen. Die je gedrag gaan bepalen, die, omdat je er zo vertrouwd mee bent en ze hebt geleerd van de mensen in je directe omgeving, je waarheid gaan bepalen. Lees verder

Je volle potentieel leven, zowel werk als privé, wordt enorm beïnvloed door de relatie die je als dochter met je vader hebt en als zoon met je moeder. Als jongen is je moeder de eerste vrouw in je leven, en als meisje is je vader de eerst man in je leven. Dat vormt je en dat creëert jouw eerste beeld over hoe je als mens met iemand van het andere geslacht omgaat.

Kijkend naar mezelf heb ik beelden in mijn hoofd van een gelukkige vader, met mij op de fiets toen ik nog klein was. Ik weet dat die beelden er zijn van foto’s. Maar het zijn niet de beelden die horen bij hoe ik zelf de relatie met mijn vader heb ervaren. Komend uit een gezin waar hij op basis van zijn opvoeding een beeld heeft gekregen over hoe je dat doet met relaties en zijn eigen persoonlijkheid snap ik volledig waarom hij de vader was die hij was en er emotioneel eigenlijk nooit voor mij heeft kunnen zijn.

Lees verder

Het zijn echt kwetsbare gesprekken die ik soms mag voeren. Ik wil er één concreet voorbeeld uithalen. Ik kan me zo goed voorstellen hoe frustrerend het is als je als man ‘te groot geschapen bent’ en het daardoor tussen de lakens niet voldoende stroomt tussen jou en je partner. Omdat je doordat het zo strak voelt te snel tot een hoogtepunt komt, omdat het überhaupt niet past of omdat je zo op je hoede bent om je partner pijn te doen dat seks voor jou een behoorlijk negatief stempel heeft gekregen en daardoor voor jou niet fijn meer is om mee bezig te zijn.

Lees verder

En na drie jaar zoeken heb ik het voor mezelf eindelijk helder: ik wil een einde maken aan miscommunicatie of het gebrek daarvan rond intimiteit. Een einde maken aan alle pijn en verdriet die zoveel mannen voelen als ze voor ze zoveelste keer ‘nee’ te horen krijgen, maar niet weggaan bij hun partner omdat je als man denkt dat je niet meer waard bent dan de intimiteit loze relatie waar je nu in zit. En een einde te maken aan die eeuwige controledrang van ons vrouwen om een soort van schijnveiligheid te creëren door jezelf klein te houden en bij iemand te blijven die niet in staat is om jou te helpen jezelf verder te ontwikkelen.

En dan brand er een kerk af, en vraag ik me af wat de boodschap hierachter is. Een kerk die is opgedragen aan een vrouw die zonder seks te hebben een zoon op de wereld zette die veel voor mensen heeft gedaan en voor velen een enorme inspiratiebron is, een bron van liefde en een voorbeeld over hou je zelf zou kunnen leven.

Stel dat alles nou de bedoeling is en gaat zoals het gaat? Als dat zo zou zijn hoef je je nergens meer zorgen om te maken, en mag je alle controle loslaten. Ik vind het een bemoedigende gedachte. En eentje waar ik blijer van wordt dat van het idee dat alles toeval is.

Ik ben dol op Harry Potter, al was het alleen al vanwege het feit dat het resultaat is van iemand die een idee had en daarin is blijven geloven, net zo lang volgehouden heeft totdat er ergens een mogelijkheid kwam om dat idee echt groot te laten worden. Omdat J.K. Rowling er diep van overtuigd was dat dit het gene was dat zij te doen had. Dat ze wist: als ik maar iemand vind die het durft te produceren, dan komt het goed. Die diepe overtuiging is iets wat ik enorm herken. In wat ik te doen heb. Dat dat een keer komt. En in deze weken van leegte over wat ik te doen heb over juist dat er één ding is dat als een huis overeind staan. En dat is de liefde die ik voel voor de twee belangrijkste mensen in mijn leven, en die met beide (nog) niet wederzijds is.

Lees verder

Hoe leer je weer met elkaar spelen, als je dat gevoel alletwee in de loop der tijd een beetje bent kwijtgeraakt? Hoe creëer je weer overvloed tussen jullie?

Ergens in de overgang van een gewone relatie naar een spirituele relatie heb ik jaloezie achter me gelaten. Heerlijk vind ik het om te ervaren dat dat er niet meer is. Dat ik blij kan zijn voor mijn lief als hij het leuk heeft gehad met iemand anders, en dat hij blij kan zijn voor de verbinding die ik met iemand anders voel. Niet dat dat zo heel vaak voorkomt, maar het is heerlijk dat de mogelijkheid er voor ons alle twee ligt. En dat, als ik het er moeilijk mee heb, dat ik me onmiddellijk besef dat dat aan mijn eigen onzekerheid ligt. Omdat ik het de ene keer beter aan kan dan de andere. En we het daarover hebben.

Lees verder

Een van mijn vriendinnetjes heeft het weleens tegen mij gezegd: jij hebt seks echt nodig he? Ja, was daarop mijn antwoord. Praten, sauna of andere leuke dingen doen zijn best leuk, maar ook als er echt crisis is, er is niets dat mij dieper doet ontspannen, en dat me meer bij mezelf terugbrengt dan goeie seks.

Lees verder