En na drie jaar zoeken heb ik het voor mezelf eindelijk helder: ik wil een einde maken aan miscommunicatie of het gebrek daarvan rond intimiteit. Een einde maken aan alle pijn en verdriet die zoveel mannen voelen als ze voor ze zoveelste keer ‘nee’ te horen krijgen, maar niet weggaan bij hun partner omdat je als man denkt dat je niet meer waard bent dan de intimiteit loze relatie waar je nu in zit. En een einde te maken aan die eeuwige controledrang van ons vrouwen om een soort van schijnveiligheid te creëren door jezelf klein te houden en bij iemand te blijven die niet in staat is om jou te helpen jezelf verder te ontwikkelen.

En dan brand er een kerk af, en vraag ik me af wat de boodschap hierachter is. Een kerk die is opgedragen aan een vrouw die zonder seks te hebben een zoon op de wereld zette die veel voor mensen heeft gedaan en voor velen een enorme inspiratiebron is, een bron van liefde en een voorbeeld over hou je zelf zou kunnen leven.

Stel dat alles nou de bedoeling is en gaat zoals het gaat? Als dat zo zou zijn hoef je je nergens meer zorgen om te maken, en mag je alle controle loslaten. Ik vind het een bemoedigende gedachte. En eentje waar ik blijer van wordt dat van het idee dat alles toeval is.

Ik ben dol op Harry Potter, al was het alleen al vanwege het feit dat het resultaat is van iemand die een idee had en daarin is blijven geloven, net zo lang volgehouden heeft totdat er ergens een mogelijkheid kwam om dat idee echt groot te laten worden. Omdat J.K. Rowling er diep van overtuigd was dat dit het gene was dat zij te doen had. Dat ze wist: als ik maar iemand vind die het durft te produceren, dan komt het goed. Die diepe overtuiging is iets wat ik enorm herken. In wat ik te doen heb. Dat dat een keer komt. En in deze weken van leegte over wat ik te doen heb over juist dat er één ding is dat als een huis overeind staan. En dat is de liefde die ik voel voor de twee belangrijkste mensen in mijn leven, en die met beide (nog) niet wederzijds is.

Lees verder

Hoe leer je weer met elkaar spelen, als je dat gevoel alletwee in de loop der tijd een beetje bent kwijtgeraakt? Hoe creëer je weer overvloed tussen jullie?

Ergens in de overgang van een gewone relatie naar een spirituele relatie heb ik jaloezie achter me gelaten. Heerlijk vind ik het om te ervaren dat dat er niet meer is. Dat ik blij kan zijn voor mijn lief als hij het leuk heeft gehad met iemand anders, en dat hij blij kan zijn voor de verbinding die ik met iemand anders voel. Niet dat dat zo heel vaak voorkomt, maar het is heerlijk dat de mogelijkheid er voor ons alle twee ligt. En dat, als ik het er moeilijk mee heb, dat ik me onmiddellijk besef dat dat aan mijn eigen onzekerheid ligt. Omdat ik het de ene keer beter aan kan dan de andere. En we het daarover hebben.

Lees verder

Een van mijn vriendinnetjes heeft het weleens tegen mij gezegd: jij hebt seks echt nodig he? Ja, was daarop mijn antwoord. Praten, sauna of andere leuke dingen doen zijn best leuk, maar ook als er echt crisis is, er is niets dat mij dieper doet ontspannen, en dat me meer bij mezelf terugbrengt dan goeie seks.

Lees verder

Elke massage die ik geef, die geef ik zonder kleding aan. En andersom is iedereen die bij mij een massage ontvangt ook naakt. En dat kan als heel spannend voelen. Dat mag er helemaal zijn en is volkomen logisch. Bij sommige mensen ontstaat er opwinding, soms ontstaat de neiging om mij terug aan te willen raken. Het mag er allemaal zijn, en vaak is het delen ervan al genoeg om de spanning ervan af te halen. En als dat niet genoeg is, ben ik prima in staat om mijn eigen grenzen aan te geven. De intimiteit van twee mensen volledig kwetsbaar en volledig ontspannen tegenover elkaar, dat is de ervaring die ik je wil meegeven.

Lees verder

Ik herinner me het nog zo goed. Een jaar of tien geleden was er een collega die ik bijzonder aardig vond. Ik vond het heerlijk om bij hem in de buurt te zijn, en tegelijkertijd wist ik me vaak echt geen houding te geven. Iets waardoor die enorme crush geregeld als iets heel ongemakkelijks voelde en me een behoorlijke spiegel voorhield. Het is één van die momenten die ervoor hebben gezorgd dat ik ben gaan zoeken naar een manier waarop ik ontspanner kon omgaan met mensen en meer intimiteit kon toelaten in mijn leven.

Intimiteit en seks waren zo hetzelfde voor mij. Seks was makkelijk, maar dat was ook de enige manier die ik kende om echt een diepe verbinding met iemand aan te gaan en te voelen. Ik droeg graag korte rokjes en hoge hakken. Mijn manier om gezien te worden, om mijn eigen onzekerheid te maskeren en om zo het tekort aan liefde voor mezelf te compenseren. Zonder resultaat uiteraard, ik trok er vaak de verkeerde mensen mee aan en gaf er een beeld mezelf mee af dat niet klopte met wie ik echt was.

Lees verder

Vorige week schreef ik op facebook een berichtje over overvloed. Over hoe het er soms wel is en soms niet. Een berichtje waarin ik feedback vroeg over mijn website en ik in ruil daarvoor iets voor iemand anders wilde doen. En op dat berichtje gaf iemand de rake opmerking: waarom geef je gelijk weer zoveel weg? Dat raakte behoorlijk en is blijven hangen. Heb er de afgelopen dagen verder mee rondgelopen. Vanochtend tijdens een telefoongesprek kwam het nog een keer ter sprake: dat ik misschien wel moeite hebt met echt overvloed ontvangen.

Lees verder